Жұртшылық шаруашылықтарының даму бағытын анықтауға бағытталған әдістемелік тәсілді негіздеу
Қаралымдар: 55 / PDF жүктеулері: 71
Кілт сөздер:
жұртшылық шаруашылығы, тиімділік, өнімділік, ауыл, ауыл тұрғындары, ауыл шаруашылығы мәдениеті, өсімдік шаруашылығы, мал шаруашылығы.Аңдатпа
Мақалада қазақстан халқы дамуының бағыттарын анықтау үшін әдістемелік тәсіл-
ді енгізу қажеттілігі мен өзекті мәселелерін зерттеледі.
Мақалада жұртшылық шаруашылығының даму бағытын анықтаудың әдістемелік тәсілінің қа-
жеттілігі негізделген. Жұртшылық шаруашылықтарының жұмыс істеуінің бастапқы деректері мен
әлеуметтік-экономикалық жағдайлары келтірілген, олар бойынша жұртшылық шаруашылығын-
дағы өндіріс көлемі мен құрылымын негіздеу бойынша есептерді құрайтын бастапқы ақпарат әзір-
ленген. Әртүрлі құрамдағы отбасы үшін азық-түлік өнімдеріне қажеттілікті толық қанағаттандыру
үшін жұртшылық шаруашылықтарының көлемі кесте түрінде есептелген және ұсынылған.
Елді мекеннің әлеуметтік-экономикалық дамуы және ауыл қонысының құрылым түрі қарал-
ды, бұл халық шаруашылығының дамуына тікелей әсер етеді. Шаруашылықтың дамуына ықпал
ететін, жұртшылық шаруашылығының даму деңгейі бойынша үш елді мекен тобы аталған. Актив-
тердің өзгермелі рентабельділігі көрсеткішін енгізу ұсынылды. Бұл шаруашылық активтерінің рен-
табельділігінің болжамды деңгейі болған жағдайда, өнім сатылып және пайда алынып, сондай-ақ
шаруашылықтың меншік иелері мен олардың отбасы мүшелерінің өздері тұтынатын өнім санының
болуымен сипатталады.
Мақалада зерттеу жұмысының теориялық және әдістемелік негіздері, нәтижелері мен әді-
стері кеңінен қолданылды. Мақала мақсаттарына сәйкес талданған әдістер: ақпаратты іріктеудің
жүйелік тәсілі, ағымдағы жағдайды зерттеу мен сипаттаудың сандық және сапалық әдістері, эконо-
микалық-статистикалық және салыстырмалы талдау әдістері қолданылған. Математикалық есеп-
тері орындалды, олар қажетті әдістемелік тәсілді анықтауға мүмкіндік берді. Әрбір нақты жағдай-
да өндірістің жеке жағдайларын ескеретін, азаматтардың халық шаруашылықтарында өндірістің
оңтайлы мөлшері мен құрылымын негіздеу үшін практикада қолданылуы мүмкін әдістемелік тәсіл
анықталды.